Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Τα Πουλιά Της Δυστυχίας
Versuri/text:
Ξέρω κάτι πουλιά,
μαύρα πουλιά,πουλιά πικρά,
πουλιά της δυστυχίας.
Ζουν σε χώρα συμφορά,
όπου αρρώστια κυβερνά,
αρρώστια, τρόμος, στάχτη.
Κι όταν στην πόλη κατεβεί το βράδυ
κι αρχίζει ατέλειωτη η άγρια, η άγρια βροχή.
Φτάνουν στην πόλη τα πουλιά,
στις στέγες, στα παράθυρα
κι όνειρα ανθρώπων κλέβουν.
Τελειώνει όμως η βραδιά,
σκούζουν και κλαίνε τα πουλιά,
γυρνούν στην εξορία.
Και η βροχή καλή γιαγιά,
τους ψιχαλίζει στην καρδιά
κομμάτια παραμύθια.
Όσα πουλιά κι αν χαρίσετε,
εγώ, εγώ θα φύγω, εγώ θα φύγω πάλι.
Γιατί αγαπώ κάτι πουλιά,
μαύρα πουλιά, πουλιά πικρά,
πουλιά της δυστυχίας.
Stiu pasari ceva
pasari negre , pasari amare ,
Pasari de mizerie .
Ei locuiesc intr-o calamitate tara ,
care guverneaza boala ,
boala , tremor , frasin .
Si cand orasul a redus seara
si incepe ploaia fara sfarsit salbatic , salbatic .
Ei ajung la pasarile orasului ,
pe acoperisuri, ferestre
si vise de oameni fura .
Dar noaptea se termina ,
tipa si plange pasari ,
rataceasca in exil .
Si ploaia este bunica bun ,
burnita in inima
bucati povesti .
Gasi pasari , desi Harrison
Eu , voi merge , voi merge din nou .
Ce-mi place pasari nimic
pasari negre , pasari amare ,
Pasari de mizerie .